Mavi renkli kayak pistler; Orta derecede kayak yapanlar için, minimum %15, maksimum %35 eğimli, en az pist genişliği ise 30 m. (Mavi bir pistin içinde ve belli bir oranlarda, yeşil ve kırmızı kısımlar bulunabilir ve bu kısımlar, genel ortalama eğimi etkiler.) Kırmızı renkli kayak pistleri; iyi derecede kayak yapanlar için ve resmi müsabaka kayak pistleri, minimum %35, maksimum %60 eğimli, en az pist genişliği ise (FIS kriterlerine göre) yine 30 m. (Kırmızı bir pistin içinde, mavi ve siyah kısımlar bulunabilir ve bu kısımlar, genel ortalama eğimleri etkiler.) Siyah renkli kayak pistleri; Zor pistler, minimum %60, maksimum %100 eğimli (yani maksimum 45 dereceli bir açıya sahip) en az pist genişliği ise 40 ile 60 m arasında. (Diklik artıkça, genişlik de artar) Siyah bir pistin içinde kırmızı kısımlar bulunabilir ve bu kısımlar, genel ortalama eğimi etkiler.

Teleferik, birbirinden uzak iki yer arasında, havada gerilmiş olan bir ya da birkaç çelik halat üzerinde bağlanarak yol alan asılı taşıta verilen genel isimdir. Teleferikler, asansör prensibiyle çalışırlar ancak özellikle vadi geçişlerinde tıpkı bir helikopter gibi yer zemininden oldukça yüksek noktalara çıkabilirler. Teleferik, ulaşımı güç yükseklikler arasında kurulur. Bir deniz ya da boğaz üzerinde mevcut olanları da vardır. Teleferiklerin kurulduğu yerler kara, demir ve deniz yoluyla ulaşımı çok zor ya da çok pahalı olan bölgelerdir. Böylesi bölgelerde belirli iki nokta arasında kurulan teleferik, insan ya da malzeme iletiminin gerçekleştirilmesinde kullanılır. İnsanların taşındığı teleferikler çelik halatlara asılı yolcu kabinlerinden oluşur. Telesiyej,Kayak merkezlerinde kurulu olanlar çoğunlukla sandalye şeklinde, kamplar ve yerleşim yerleri arasında çalışanlar ise çoğunlukla kabin şeklinde olan küçük bir teleferik tipidir. Kabin şeklinde olanlara bazı ülkelerde gondol ya da telekabin’de denir. Bazı yerlerde aynı hat üzerinde hem sandalyeler hem de kabinler yer alabilmektedir. Telesiyejler sabit ve ayrılabilir klemli olmak üzere 2 tipe ayrılır. Sabit klemli telesiyejler en fazla 3 mt/sn hız ve 2/4/6 kişilik sandalyeler ile kullanılmaktadır. Yüksek hız ve kapasiteye sahip olan ayrılabilir klemli telesiyejler ise 6 mt./sn hız ve 4/6/8 kişilik sandalyeler ile kullanılabilir. Türkiye’deki en uzun telesiyej Bursa Uludağ’daki kamp alanları Sarıalan ile Çobankaya arasında kuruludur. Hattın uzunluğu 3.000 metredir. Bu telesiyej hem 2 kişilik kabinlerden,hem de yine iki kişilik sandalyelerden oluşmaktadır. Teleski, kayak merkezlerinde kullanılmak üzere dizayn edilmiş olan teleskiler, kayakçıları T-Bar (Çekme görevini sağlayan ekipman) ile çekerek alt noktadan üst noktaya çıkarmaktadır. Sabit klemli teleferik grubu içerisinde yer alan Teleskiler; kayak merkezlerinde kısa mesafeler için kullanılmaktadır. Bununla beraber teleskilerin bazı sakıncaları bulunmaktadır. Kayakçıları, diğer teleferik tipleri gibi belirli bir yüksekliğe çıkarmadan pist üzerinde taşıdıklarından, pistte kaymakta olan kayakçılar ile teleskide yol alan kayakçıların yüksek derecede çarpışma riski vardır. Ayrıca teleskilerin varış noktalarında kayakçıların T-barlardan kurtulmaları da ayrı bir ustalık ister. Bu gibi riskleri olmayan ayrıca kayakçıların yolculuk esnasında dinlenmelerini sağlayan telesiyejler, teleskilere göre kayak merkezleri tarafından daha çok tercih edilmektedir.

Günümüzde yaygın olan, yüksek manevra kabiliyetine sahip kayak profilinin temelde 3 ana türü vardır: Camber (bombeli) Rocker (çöken) Flat (yassı) Modern kayaklarda bunların farklı kombinasyonlarına da artık sıkça rastlıyoruz. Camber (ortası bombeli) kayaklar Eskiden beri en yaygın olan kayak tipidir. Camber (okunuşu: kembır) kayakları düz bir yere koyduğunuzda kayakların burun (ön) ve kuyruk (arka) kısmının zemine temas ettiğini, bağlamaların altında kalan kayağın orta kısmının (göbeğinin) ise bombeli şekilde hafifçe yukarı kalktığını görürsünüz. Kayakta bu bombeli kısım ne kadar uzunsa ve bombe ne kadar yüksekse, üzerine baskı uygulandığında kayağın yer tutuşu da o kadar güçlü olur. Bu bombe ne kadar alçaksa, kayak o kadar toleranslı ve kontrol edilebilir yapıdadır. Rocker (ortası çöken) kayaklar Rocker (okunuşu: rakır), ters camber olarak da bilinir. Rocker kayaklarda kayağın burnu (bazen kuyruk kısmı) camber kayaklara göre daha önce havaya kalkar ve bu da yere temas noktasının kayağın ortasına doğru kaymasına neden olur. Kayağın karla temas eden yüzeyinin kısa oluşu, kayağın bol karda kolayca ilerleyebilmesini ve kolay yönlendirilebilmesini sağlar. Rocker kayaklar, kenarlarına baskı uygulamadan dönüş yapma kolaylığı sunarlar. Rocker ne kadar uzunsa kayak o kadar stabil olur ve kolay kontrol edilebilir. Ayrıca rocker kayak genişliği arttıkça manevra kabiliyetleri de artar. Rocker ne kadar kısaysa kayak o kadar yer tutuşu sağlar. Flat (ortası düz) kayaklar Flat (okunuşu: flet) kayaklarda düz (yassı) kısım genellikle kayağın burnu ile kuyruğu arasında yeralır. Bu kayakları düz bir zemin üzerine koyarsanız, zemin ile kayak arasında bir boşluk kalmadığını görürsünüz. Genellikle bağlamaların altındaki orta kısım (göbek) tamamen düz olurken, kayakların burun ve bazen kuyruk kısmı rocker olur.